زندگی
http://www.dar-hasrate-baran.blogfa.comبی رحم: درستـه با منی امـــــا، به این بودن نیازارم تــوکه حتــی باچشماتم نمیگی، آه دوست دارم اگرگفتی دوست دارم، فقط بازی لبهات بود وگـرنه رنگ خـودخواهی نشسته تـوی چشمات هرچی عشقه توی دنیا من میخواستم مال ما شه امـاتـوهیـچ وقت نـذاشتی بیـن مون غصــه نباشه فکرمیکردم بایه بــوسه باتو هم خونه می مونم نمیــدونستم نمیشـه، آخــــه بــی تــونمی تونم گلـه میکنم من ازتو، ازتوکه این همه بـی رحمی هزاربارمردم ازعشقت،توکه هیچ وقت نمی فهمی چشام همـزاد اشک وخون، دلم همسایه ی آهه زمونه گــرگ وعشــق تــو شبیه مکــــر روباهه شـدم چوپان سـاده لـوح کنارگله ی احسـاس چه رسمی داره این گلـه، سرچنگال پـردعواست تواین قدر خواستنی هستی که این گله نمی فهمه اگـه لبخندبــه لب داری، دلت ازسنگ وبـی رحمه ببخش خوبم اگه، این عشق حیله ی تورو روکرد نفــــرین به دل ساده،که به چنگال توخــون کرد هرچی عشقه توی دنیا من میخواستم مال ما شه امــاتــوهیـچ وقت نـذاشتی بین مون غصــه نباشه فکرمیکردم بایه بـوسه باتو هم خونه می مونم نمیــدونستم نمیشــه آخــــه بــی تــو نمی تونم گله میکنم من ازتو، ازتوکه این همه بی رحمی هزاربارمردم ازعشقت،توکه هیچ وقت نمی فهمی شب سردی است، و من افسرده راه دوری است، و پایی خسته تیرگی هست و چراغی مرده می کنم، تنها، از جاده عبور دور ماندند زمن آدم ها سایه ای از سر دیوار گذشت، غمی افزود مرا بر غم ها فکر تاریکی و این ویرانی بی خبر آمد تا با دل من قصه ها ساز کند پنهانی نیست رنگی که بگوید با من اندکی صبر، سحر نزدیک است هر دم این بانگ برآرم از دل وای، این شب چقدر تاریک است خنده ای کو که به دل انگیزم؟ قطره ای کو که به دریا ریزم؟ صخره ای کو که بدان آویزم؟ مثل این است که شب نمناک است دیگران را هم غم هست به دل، غم من، لیک، غمی غمناک است سهراب سپهری لاله دمیدم روی زیبا توام آمد بیاد از سینه تنگم دل دیوانه گریزد عاشقی پیداست از زاری دل گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی آنکةعاشقانةخندیدخندهای منودزدید نیازارم ز خود هرگز دلی را از سوز محبت چه خبر اهل هوس را من بخال لبت ای دوست گرفتار شدم گاه گاهی به من ازمهر پیامی بفرست تو کیستی،که اینگونه،بی تو بی تابم؟
شعله دیدم سرکشی های توام آمد بیاد
روی و موی مجلس آرای توام آمد بیاد
لرزش زلف سمنسای توام آمد بیاد
با حریفان قهر بیجای تو ام آمد بیاد
اجتناب رغبت افزای توام آمد بیاد
هایهای گریه در پای توام آمد بیاد
از تو و دیوانگی های توام آمد بیاد
دیوانه عجب نیست که از خانه گریزد
نیست بیماری چو بیماری دل
با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید
پشت پلک مهربونی خواب یک توطئةمیدید
که می ترسم در آن جای تو باشد
این اتش عشق است نسوزد همه کس را
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
فارغ ازحال خود و جان و جهانم مگذار
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم
| قالب جدید وبلاگ پیجک دات نت |
