زندگی
لاله دمیدم روی زیبا توام آمد بیاد شب سردی است، و من افسرده راه دوری است، و پایی خسته تیرگی هست و چراغی مرده می کنم، تنها، از جاده عبور دور ماندند زمن آدم ها سایه ای از سر دیوار گذشت، غمی افزود مرا بر غم ها فکر تاریکی و این ویرانی بی خبر آمد تا با دل من قصه ها ساز کند پنهانی نیست رنگی که بگوید با من اندکی صبر، سحر نزدیک است هر دم این بانگ برآرم از دل وای، این شب چقدر تاریک است خنده ای کو که به دل انگیزم؟ قطره ای کو که به دریا ریزم؟ صخره ای کو که بدان آویزم؟ مثل این است که شب نمناک است دیگران را هم غم هست به دل، غم من، لیک، غمی غمناک است سهراب سپهری من از خدا خواستم، از سینه تنگم دل دیوانه گریزد عاشقی پیداست از زاری دل گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی آنکةعاشقانةخندیدخندهای منودزدید نیازارم ز خود هرگز دلی را از سوز محبت چه خبر اهل هوس را من بخال لبت ای دوست گرفتار شدم گاه گاهی به من ازمهر پیامی بفرست تو کیستی،که اینگونه،بی تو بی تابم؟
شعله دیدم سرکشی های توام آمد بیاد
روی و موی مجلس آرای توام آمد بیاد
لرزش زلف سمنسای توام آمد بیاد
با حریفان قهر بیجای تو ام آمد بیاد
اجتناب رغبت افزای توام آمد بیاد
هایهای گریه در پای توام آمد بیاد
از تو و دیوانگی های توام آمد بیاد
نغمه های عشق مرا به گوشت
برساند تا لبخند مرا
هرگز فراموش نکنی و
ببینی که سایه ام به
دنبالت است تا هرگز
نپنداری تنهایی.
ولی اکنون تو رفته ای ،
من هم خواهم رفت
فرق رفتن تو با من این
است که من شاهد رفتن تو هستم
دیوانه عجب نیست که از خانه گریزد
نیست بیماری چو بیماری دل
با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید
پشت پلک مهربونی خواب یک توطئةمیدید
که می ترسم در آن جای تو باشد
این اتش عشق است نسوزد همه کس را
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
فارغ ازحال خود و جان و جهانم مگذار
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم
| قالب جدید وبلاگ پیجک دات نت |
